سمانه احمدی| به گزارش اقتصادسنج؛ سیمان یکی از مهم ترین مصالح ساختمانی در جهان است که نقش عمده ای در توسعه زیرساخت های اقتصادی هر کشور و همچنین بخش ساختمانی دارد. در همین راستا، برخی کشورها تولید کننده عمده این محصول هستند.

در سال ۲۰۲۱، تولید سیمان در ایالات متحده به حدود ۹۲ میلیون تن رسید. بنابراین، ایالات متحده به عنوان چهارمین تولید کننده سیمان در سطح جهان قرار گرفت.

کشورهای عمده تولیدکننده سیمان در جهان

چین با اختلاف زیادی، با حدود ۲.۵ میلیارد تن در سال ۲۰۲۱، بیشترین سیمان را در جهان تولید می کند. سهم تولید سیمان چین معادل بیش از نیمی از سیمان جهان است.

هند با تولید ۳۳۰ میلیون تن در سال ۲۰۲۱، دومین تولیدکننده بزرگ سیمان در جهان بود. ویتنام با تولید ۱۰۰ میلیون تن، سومین تولیدکننده بزرگ جهان در آن سال بوده است.

شرکت چینی مواد ساختمانی ملی چین (CNBM) با بیش از ۳۳ میلیارد دلار درآمد، بزرگترین تولید کننده سیمان در جهان بوده است.

بعد از چین به ترتیب کشورهای هند، ویتنام و آمریکا قرار گرفته‌اند. تولید و مدیریت بازار سیمان در جهان توسط هلدینگ‌های بزرگ انجام می‌پذیرد. مهم‌ترین دلایلی که شرایط رقابت برای واحدهای تولیدکننده سیمان به وجود می‌آورد نیاز به سرمایه‌گذاری بالا، untradable (کالاهایی که معمولا محلی بوده و به سختی مورد صادرات و واردات قرار می‌‌‌گیرند) و محدود بودن شعاع بازار به سبب هزینه حمل و نقل و فراگیر بودن مصرف در مناطق محلی است.

حجم تولید سیمان در ایران

تولید سیمان در ایران در سال  ۲۰۲۱ به ۶۲ میلیون تن رسید و به عنوان هشتمین کشور تولید کننده سیمان در سطح جهان قرار دارد.

ظرفیت اسمی تولید ایران حدود ۸۸میلیون تن است اما به دلیل مشکلات متعددی از جمله قطعی برق و گاز و قدیمی ‌بودن خطوط، در سال ۱۴۰۰، تولید سیمان کشور تنها ۶۲میلیون تن بوده است که حدود ۷۰درصد ظرفیت اسمی است.

صنعت سیمان توسط هلدینگ‌های بزرگ مدیریت می‌شود. در ایران هم علاوه ‌بر هفت هلدینگ، واحدهای تولیدی بخش خصوصی نیز فعالیت می‌کنند که در مجموع نزدیک به ۸۰ واحد تولیدی سیمان درحال فعالیت هستند به‌طوری که تقریبا در هر استان کشور حداقل یک کارخانه تولیدی وجود دارد.

بر اساس برنامه راهبردی توسعه صنعت سیمان، چشم‌انداز کسب جایگاه سوم جهان با تولید سالانه ۱۲۰ میلیون تن به عنوان رتبه اول ظرفیت تولید در منطقه و صادرات جهانی با عرضه ۳۲ میلیون تن سیمان به کشورهای منطقه در سال ۱۴۰۴ و توسط وزارت صنعت، معدن و تجارت هدف‌گذاری شده است که با توجه به وضعیت توسعه اقتصادی کشور در کنار وضعیت زیرساخت‌های کشور در حوزه‌های مختلف مانند انرژی، حمل و نقل و روابط سیاسی با کشورهای همسایه به نظر می‌رسد رسیدن به تولید سالانه ۱۲۰میلیون تن در سال ۱۴۰۴ خوش‌بینانه و غیرقابل تحقق است.