اقتصادسنج | امروزه بر اساس آمارهای رسمی حدود ۶۵ درصد از جمعیت جهان به طور دائمی اینترنت دسترسی دارند و افراد بیشتری نیز از خدمات این شبکه استفاده می کنند. در این میان بیشتر مردم دقیقا نمی دانند ساز و کار شبکه اینترنت چیست و به همین دلیل بحث هایی مانند اینکه یک کشور می تواند اینترنت جهانی را قطع کند مطرح می شود.

باید در گام نخست اعلام کرد:اینترنت یک شی یا مرکز خاص نیست که کنترل آن در دست فرد یا دولت خاصی باشد بلکه اینترنت یک همکاری بین رایانه‌ ها در سراسر جهان است و دولت ها تنها می توانند دسترسی مردم خود را به این خدمات محدود یا مسدود کنند.

هنگامی که یکURL  یا آدرس وب مانند https://www.sciencefocus.com را تایپ می کنید، کامپیوتر شما ابتدا باید بفهمد که لازم است با کدام کامپیوتر متصل شود. برای پاسخ به این سوال، فرایند زیذ انجام می شود:

۱. هر رایانه دارای یک آدرس IP  پروتکل اینترنت  منحصر به فرد است که شامل مجموعه ای از اعداد می شود که با نقطه از هم جدا شده اند. برای یافتن آدرس IP مناسب از URL، رایانه شما ابتدا با سرورهای  DNS  یا سیستم نام دامنه را شناسایی و با آن مرتبط شود. این درخواست معمولا به صورت سلسله مراتبی ارسال می شود تا زمانی که هر مجموعه از اعداد برای دریافت آدرس IP تطبیق پیدا کنند.

۲. رایانه شما اکنون شروع به برقراری ارتباط با آن آدرس می کند، فرآیندی که شامل زنجیره ای از رایانه ها می شود که همه داده ها را بین رایانه شما و سرور میزبان وب سایت مورد نظر شما ارسال می کنند. به گزارش سیناپرس،  این زنجیره برای به حداقل رساندن تعداد مراحل و خطاهای احتمالی بهینه شده است و سریع ترین و مطمئن ترین سرعت را به شما می دهد.

۳. هنگامی که اتصال برقرار شد، رایانه شما می تواند با سروری صحبت کند که داده های مورد نظر شما را ارائه می دهد برای مثال یک ویدیوی خنده دار از گربه.  در این رابطه هر دو طرف به زبان اینترنت صحبت می کنند: TCP/IP پروتکل کنترل انتقال/پروتکل اینترنت.

در ادامه  بسته های کوچکی از داده ها به این زبان ارسال می شوند که به طور ویژه برای بررسی خطاها و اطمینان از دریافت صحیح همه داده ها طراحی شده است.

رایانه شما همچنین می ‌داند که سرور از پروتکل HTTPS  یا پروتکل امن انتقال ابرمتن، پیروی می ‌کند بنابراین وقتی بسته‌ها را کنار هم می‌گذارد و یک صفحه وب HTML  زبان نشانه‌گذاری فرامتن  را می ‌بیند، می‌داند که چگونه محتوا را نمایش دهد.

۴. صفحات وب امروزی اغلب بسیار پیچیده هستند. کد HTML آنها ممکن است محتوای ذخیره شده در رایانه های دیگر را مشخص کند، هر کدام با نام دامنه خاص خود معرفی شده اند. بنابراین همانطور که رایانه شما محتوا را نمایش می دهد، باید مدام از سرورهای DNS بپرسد این آدرس کجاست؟ و به سرعت اتصالات جدید را با رایانه های دیگر برقرار کند.

به گزارش باید به این نکته نیز اشاره کنیم گه گاهی اوقات رایانه شما سؤالات پیچیده تری می پرسد، مانند: در این فایل صوتی که از دستگاه الکسای کاربر من گرفته شده چه چیزی گفته می شود؟ سرورها باید پردازش های پیچیده هوش مصنوعی را انجام دهند و نتیجه را ارائه دهند.

۵. تمام این ارتباطات به صورت پویا در سرتاسر جهان اتفاق می‌افتد، با میلیون ها سروری که داده‌ها را از طریق هر اتصالی در دسترس ارائه می‌دهند و اینترنت را به طرز شگفت‌آوری قوی می ‌کند عمل می کنند. بنابراین اراده یک کشور برای از کار انداختن اینترنت، یک امر غیر علمی بوده و یک کشور تنها می تواند ارتباط هاست های داخلی خود را با جهان قطع کند. در این شرایط کاربران ن سایت ها در سایر مناطق جهان با مشکل مواجه می شوند ولی خود اینترنت وابسته به یک کشور خاص نبوده و ماحصل همکاری صدها میلیون کامپیوتر در گوشه و کنار جهان است.