اقتصادسنج؛ پژوهشگران معتقدند پیشرفت تکنولوژی و تسهیل ارتباطات بین‌المللی به سرعت انتقال اطلاعات مالی، بانکی و اطلاعات مربوط به سرمایه‌گذاری کمک کرده است. این امر هم می‌تواند تعداد افرادی را که در زمان بحران بانک‌ها سپرده‌های خود را خارج می‌کنند، افزایش دهد و هم سود بانک‌ها را تحت تاثیر قرار دهد.

نرم افزار حسابداری پارمیس

آشفتگی بانکی که در هفته‌های اخیر تعدادی از وام‌دهندگان آمریکایی و اروپایی را به بحران کشانده است، خصیصه جدیدی دارد. استفاده از رسانه‌های اجتماعی و اپلیکیشن‌های پیام‌رسان که اطلاعات را با سرعتی برق‌آسا به گروه بزرگ‌تری از افراد وحشت‌زده منتقل می‌کنند، نشان‌دهنده تفاوت این بحران با بحران‌های گذشته است.

در همین حال، ابزارهای مالی دیجیتال جدید به سپرده‌گذاران نگران این امکان را می‌دهد که به محض اینکه احساس کردند سرمایه‌اشان در خطر است، وجوه خود را از هر جای دنیا برداشت کنند.

به نقل از اکونومیست، پس از سقوط بانک سیلیکون ولی، افزایش سرعت خروج سپرده از بانک‌ها باعث نگرانی تحلیلگران و قانون‌گذاران شده است. با این حال، موج فناوری جدید در دهه گذشته الگوی رفتاری را تغییر داده است. نمونه‌های قبلی تقریبا یک الگو مشخص را نشان می‌دهند: نوآوری‌ها در ابتدا به تسهیل روند رونق یافتن کمک می‌کنند و بر اساس احساس احتمال آینده‌نگرانه، پیش از تسریع و بزرگ‌نمایی رکود نهایی، به رونق بیشتر کمک می‌کنند. تاریخ همچنین نشان می‌دهد که تغییرات تکنولوژیکی اخیر ممکن است تأثیر عمیق‌تری داشته باشد و در بلندمدت نیز بازارها را تغییر دهد.

از دهه 1840 به بعد، تلگراف الکتریکی در سراسر آمریکا گسترش یافت، که پیام‌ها را از طریق سیم مخابره می‌کرد و بازارهای مالی در بوستون، شیکاگو، نیویورک و فیلادلفیا را به هم متصل می‌کرد. در سال 1866، به لطف کابل تلگراف زیر دریایی، ارتباط بین آمریکا و اروپا نیز امکان‌پذیر شد. مورخان معتقدند این روش‌های جدید انتقال اطلاعات مالی وظیفه هموارسازی ناکارآمدی‌های قیمت‌گذاری را انجام دهند.

برای مثال، پس از ایجاد ارتباط بین‌المللی، شکاف بین قیمت پنبه آمریکا و بریتانیا یک سوم کاهش یافت و نوسانات قیمتی آن نیز کمتر شد. شکل جدید ارتباط آنقدر مهم بود که از خود میراثی بر جای گذاشته بود. به طوری که در میان معامله‌گران ارز، نرخ مبادله استرلینگ-دلار هنوز به طور غیر رسمی به عنوان «کابل» شناخته می‌شود.

اما این امکانات اغلب هزینه داشتند. در قرن نوزدهم، ارتباط از طریق کابل گران‌قیمت و محدود بود و اطلاعات دریافتی در معرض خطر دستکاری توسط کسانی بود که آن را ارسال می‌کردند. یک قرن بعد، فناوری جدید دوباره در طول سقوط بازار در اکتبر سال 1987 نگرانی‌هایی را برانگیخت. «کمیسیون برادی»، که بعداً رکود در آمریکا را بررسی کرد، به این نتیجه رسید که ارتباطات الکترونیکی برون مرزی، مشکلات را تشدید می‌کند. بازرگانان و قانون‌گذاران معتقد بودند که در گذشته در بازارهای ملی مصونیت بیشتری داشتند اما دیگر چنین شرایطی وجود ندارد.

با این حال، تأثیر پیشرفت‌های تکنولوژی بر بحران‌های بانکی، تنها یکی از راه‌های تغییر بازارهای مالی است. جان هندل، مورخ اقتصادی در دانشگاه ویرجینیا، خاطرنشان می‌کند که استفاده گسترده‌تر از نوار تیک تیک (شکل پیشرفته‌تری از پیام‌های ارسال شده از طریق تلگراف) در اواخر قرن نوزدهم، قدرت نهادهایی را که آن را در انحصار خود داشتند، افزایش داد. بورس لندن و شرکت اکسچنج تلگراف که مجوز انتقال داده‌ها از بورس را داشت، ذینفع بودند. این امر به رسمی شدن نقش بورس در بازارهای مالی جهانی کمک کرد.

کاهش سود بانک‌ها و تشدید بحران بانکی

از لحاظ تاریخی، بانک‌ها از هزینه‌های بالای مبادلاتی و سواد مالی پایین مشتریان سود برده‌اند، که در مجموع، سپرده‌گذاران را از انتقال پول بیش از حد به صندوق‌های بازار پولی با بازده بالاتر باز داشته است. امروزه فناوری ارتباطات جدید و امور مالی دیجیتال به این معنی است که جمعیت سرمایه‌گذار هم از جایگزین‌های سپرده‌های بانکی آگاه‌تر هستند و هم فرصت بیشتری برای سرمایه‌گذاری در آنها دارند.

تحقیقات اخیر توسط دانشگاه‌های کلمبیا، پکن و استنفورد نشان می‌دهد که بانک‌های چینی که در آن سپرده‌گذاران بیشتر در معرض پلتفرم‌های سرمایه‌گذاری آنلاینی قرار دارند که سرمایه‌گذاری در صندوق بازار پول را ارائه می‌کند، دریافت پول بیشتری توسط مشتریان دارند. فناوری جدید ممکن است به تسهیل افزایش تقریباً 300 میلیارد دلاری سرمایه‌های بازار پول آمریکا در ماه مارس کمک کرده باشد اما بانک‌ها را بی‌ثبات‌تر کرده است.

نوآوری، به نوسانات ناگهانی بازار سرعت بخشیده است و بحران هایی را که در قرن نوزدهم ماه‌ها طول می‌کشید، به چند هفته کاهش داده است. در عصر مدرن، خطوط زمانی بیشتر از هفته به روز یا حتی ساعت کاهش یافته است. با این حال، این ممکن است تنها یکی از راه‌هایی باشد که تجارت بدون اصطکاک و اطلاعات در دسترس، با کیفیت متفاوت، بر امور مالی در سال‌های آینده تأثیر می‌گذارد. ممکن است حفظ سودی که بانک‌ها برای دهه‌ها یا قرن‌ها به لطف هزینه‌های بالای مبادلات و سواد مالی پایین کسب کرده‌اند، دشوارتر شود.