اقتصادسنج| مصطفی نجفی تحلیلگر و کارشناس روابط بین‌الملل نوشت؛ نکته اساسی در نقد دیدگاه دکتر ظریف آن است که او در ماجرای کریدور زنگزور بیشتر به «درخت ترانزیت» چشم دوخته، اما «جنگل ژئوپلیتیک» را نادیده گرفته است.

درخت ترانزیت نماد نگاهی خوش‌بینانه به فرصت‌های تجاری و مسیرهای حمل‌ونقلی است؛ اما جنگل ژئوپلیتیک همان واقعیت‌های سخت و پایدار جغرافیایی است که شالوده امنیت ملی و تمامیت ارضی ایران را شکل می‌دهند.

بنابراین، پروژه زنگزور نه یک مسیر ساده تجاری، بلکه اهرمی راهبردی برای تغییر موازنه قدرت در قفقاز به سود ترکیه، آذربایجان و غرب است. تحقق این طرح عملاً ایران را از مزیت ژئوپلیتیکی‌اش در قفقاز محروم می‌سازد، عمق راهبردی‌اش را کاهش می‌دهد و موقعیت ترانزیتی آن را تضعیف می‌کند؛ به بیان دیگر، زنگزور تیغی تازه و بُرنده بر گلوگاه ژئوپلیتیک ایران است.

از همین رو، برخلاف تحلیل و پیشنهاد خوش‌بینانه ظریف، کریدور زنگزور بیش از آنکه فرصت باشد، یک تهدید ژئوپلیتیکی پایدار برای ایران است.