اقتصادسنج| علیرضا مهاجر در یازدهمین نشست کشاورزی قراردادی گندم، جو و دانه‌های روغنی خبری اعلام کرد که سال آینده کشاورزانی که کشت قراردادی می‌کنند، 20 درصد حق بیمه کمتری نسبت به بقیه می‌پردازند و این پول را در زمان برداشت محصول پرداخت خواهند کرد.

سالانه بخش زیادی از محصولات کشاورزی با سیل، سرمازدگی، تگرگ، باران‌های خارج از فصل و عوامل پیش بینی شده دیگر از بین می رود اگر این محصولات بیمه باشند، بخشی از خسارت‌ها را بیمه پرداخت می کند.

این نوع بیمه شامل پوشش‌های مختلفی مانند بیمه زراعت، بیمه باغبانی، بیمه دامپروری و بسیاری دیگر می‌شود. بیمه محصولات کشاورزی به کشاورزان کمک می‌کند تا در صورت وقوع حوادث طبیعی، بحران‌های اقتصادی یا سایر رخدادهای ناگوار، خسارات مالی خود را جبران کنند.

کشاورزی قراردادی از دو سال پیش آغاز شده، در این مدل کشاورز با یک سرمایه گذار بخش خصوصی یا دولتی قرارداد می بندد، و محصول را در زمان برداشت بر اساس توافقی که انجام شده به سرمایه‌گذار تحویل می دهد در این مدل نقدینگی کشاورزی تامین می‌شود که منجر به افزایش تولید می شود و سرمایه گذار هم سایر زنجیره ها را از قبیل فراوری و یا صادرات را تکمیل می کند که از ارزش افزوده آن سرمایه گذار هم منتفع می‌شود.

کمبود نقدینگی مشکل بزرگ کشاورزان است که با توجه به حساسیت این بخش در انجام به موقع عملیات کشاورزی، باعث کاهش تولید و کاهش درآمد کشاورزان می شد.

سامانه ای برای ثبت خدمات کشاورزی قراردادی غیر حضوری وجود دارد.

طرح کشاورزی قراردادی منتقدانی هم دارد و معتقدند در این مدل کشاورز زیر نظر کامل سرمایه گذار قرار می گیرد دو گروه ضعیف و قوی که تناسبی با هم ندارند و قراردادی که برای کشت قراردادی از میز مذاکره این دو بیرون می‌آید به نفع سرمایه گذار خواهد بود، مثلا کشاورز برای اینکه کشتش به تاخیر نیفتد باید بذر خوب بخرد، کود را در زمان مناسب به مزرعه بدهد یا آبیاری به موقع داشته باشد و با آفات و بیماری به موقع مقابله کند، برای همه اینها نیاز به نقدینگی دارد که اگر نباشد تقریبا همه محصولش از بین خواهد رفت.