اقتصادسنج | رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس امروز در جمع گروهی از سازندگان مسکن،‌ اعلام کرده «قیمت مسکن از ابتدای سال 97 تا ابتدای سال 1402، افزایش 10 برابری داشته است».

این آمار از چند جهت قابل نقد و بررسی است:

اول اینکه، وقتی از آمار مربوط به «قیمت مسکن در سال» صحبت می‌شود، باید به شکل کاملاً مشخص توضیح داده شود که «منظور، میانگین قیمت یکساله مسکن است یا میانگین قیمت مسکن در ابتدای سال یا انتهای سال».

دوم اینکه، اگر آماری که امروز اعلام شد، بر پایه «میانگین قیمت در ابتدای سال» باشد در این صورت، مطابق داده‌های مرکز آمار ایران که میانگین قیمت مسکن در کشور را تا پایان سال 1400 منتشر کرده است (و بعداز آن، آماری وجود ندارد) و همچنین مطابق «نسبت قیمت مسکن تهران به کشور»، می‌توان اینطور برآورد کرد که «میانگین قیمت مسکن در کشور در ابتدای سال 1402 نسبت به ابتدای سال 97، حدوداً 13 برابر شده است»؛ نه 10 برابر.

در تهران نیز، طی همین فاصله، قیمت مسکن حدوداً 15 برابر شده است.

علت اینکه از واژه حدوداً استفاده می‌کنیم، «توقف انتشار آمار» در ماه‌های سال 1401 است.

اعلام دقیق «میزان جهش تاریخی قیمت مسکن» از این بابت اهمیت دارد که اگر کم‌نمایی درباره آن صورت بگیرد، «شدت خرابی‌های این جهش در بازار مصرف» برای سیاست‌گذار قابل درک نخواهد بود.