یکی از رایج ترین مشکلاتی که هنگام نگهداری آبلیمو و آبغوره ممکن است با آن مواجه شوید، کپک زدگی روی آن است. اغلب افراد وقتی که مشاهده می کنند روی آبلیمو کپک زده است، ظرف آبلیمو را تکان می هند و یا کپک روی آن را برمی دارند.
اقتصادسنج| یکی از رایج ترین مشکلاتی که هنگام نگهداری آبلیمو و آبغوره ممکن است با آن مواجه شوید، کپک زدگی روی آن است. اغلب افراد وقتی که مشاهده می کنند روی آبلیمو کپک زده است، ظرف آبلیمو را تکان می هند و یا کپک روی آن را برمی دارند.
متاسفانه این کار به هیچ وجه بهداشتی نیست و نباید آبلیمو و یا آبغوره کپک زده را مصرف کرد. مصرف آبلیموی کپک زده می تواند برای برخی افراد به ویژه کودکان و یا افرادی که گوارش آسیب پذیری دارند، بسیار خطرناک باشد. حالا چاره چیست؟ بهترین کار پیشگیری است. با ما همراه باشید تا با دانستن ترفندهای کاربردی، از کپک زدن آبلیمو و آبغوره جلوگیری کنید.
روش جلوگیری از کپک زدن آبلیمو و آبغوره
دلیل کپک زدن آبلیمو و آبغوره
کپک ها نوعی از قارچ هستند که در مواد غذایی در صورتی که فرصت برایشان مهیا باشد رشد کرده و بلافاصله موجب فساد مواد غذایی می شوند. یکی از رایج ترین دلایل فساد و کپک زدن آبلیمو این است که با اکسیژن در ارتباط باشد. در نتیجه هرچه آنزیم ها و باکتری های کمتری در آبلیمو و آبغوره باشد، احتمال کپک زدن آن کاهش می یابد.
اصل اول: ظرف مناسب را برای نگهداری آبلیمو و آبغوره انتخاب کنید.
آبلیمو در ظروف شیشه ای و پلاستیکی عرضه می شود. حتی در مغازه هایی که آبلیمو تازه را میگیرند، آن را در ظروف و بطری های پلاستیکی می ریزند و به فروش می رسانند. متاسفانه ظروف و بطری های پلاستیکی برای نگهداری هرگونه مواد غذایی اسیدی از جمله آبلیمو و آبغوره بسیار خطرناک است. اسید موجود در این مواد بعد از مدتی با جدار داخلی ظروف پلاستیکی واکنش داده و سرطان زا می شود. پس در نظر داشته باشید که پس از خرید آبلیمو باید آن را به ظرف شیشه ای مناسبی که در ادامه ویژگی های آن را برایتان شرح می دهیم منتقل نمایید.
اصل دوم: از ظروف شیشه ای مناسب برای نگهدای آبلیمو استفاده کنید.
بهترین ظرف برای نگهداری آبلیمو و آبغوره، ظرفی است دهانه تنگ داشته باشد. بهترین انتخاب برای نگهداری این گونه چاشنی ها، انواع بطری هستند چرا که هنگام استفاده سطح چاشنی، کمترین برخورد را با اکسیژن دارد، در نتیجه مدت زمان طولانی تری کیفیت آن حفظ می شود.
اصل سوم: بطری شیشه ای تیره، بهترین انتخاب برای چاشنی های ترش است.
در گذشته، از بطری های شیشه ای سبز یا قهوه ای رنگ برای نگهداری آبلیمو و آبغوره استفاده می کردند. این انتخاب، بسیار هوشمندانه است. ظروف تیره، کمترین میزان نور را از خود عبور می دهند و این مساله در حفظ طعم و رنگ آبلیمو و آبغوره بسیار موثر است. چنانچه به بطری های تیره رنگ دسترسی ندارید می توانید روی بطری را با پارچه با پلاستیک تیره بپوشانید و یا حتی دیواره خارجی آن را رنگ کنید تا تاثیر مشابهی داشته باشد.
اصل چهارم: بطری های آبلیمو و آبغوره را قبل از استفاده کاملا ضدعفونی کنید.
بهتر است ظرف را ثبل از منتقل کردن آبلیمو و آبغوره کاملا بشویید تا هیچ گونه اثری از مواد غذایی یا بوی نامطبوع روی آن باقی نماند. بعد از اینکه بطری کاملا خشک شد می توانید داخل آن را با آبلیمو و یا آبغوره پر کنید. بهتر است بطری را کاملا پر نکنید. دو سانت مانده که بطری پر شود دیگر داخلش چیزی نریزید.
اصل پنجم کپک زدن آبلیمو و آبغوره
اصل ساده ی پاستوریزه کردن مواد غذایی، حرارت دادن آن است. بعد از اینکه آبلیمو و یا آبغوره را داخل بطری ریختید، آن را چند دقیقه در آب جوش قرار دهید. این تکنیک برای انواع ترشی و مربا نیز کابرد دارد و با از بین بردن آنزیم های زنده، از رشد کپک ها تا حد چشمگیری جلوگیری خواهد کرد.
اصل ششم کپک زدن آبلیمو و آبغوره
اکسیژن اصلی ترین عامل کپک زدن آبلیمو وآبغوره است. بعد از اینکه بطری را پر کردید، رویش یک درپوش قرار داده و سپس در آن را کاملا سفت ببندید. با این کار خلا اکسیژن ایجاد شده و از کپ زدن جلوگیری می کند.
اصل هفتم کپک زدن آبلیمو و آبغوره
می دانیم که یکی از مهمترین مواد موجود در چاشنی های ترش، ویتامین سی است. این ویتامین برای سلامتی بسیار حیاتی است. متاسفانه ویتامین سی نسبت به نور و حرارت بسیار حساس است. به همین دلیل است که توصیه می شود آبلیمو و آبغوره را در ظروف تیره رنگ نگهداری کنید. برای گرفتن بهترین نتیجه، و حفظ کیفیت این چاشنی های ترش مزه، بهتر است آن ها را دور از نور و حرارت نگهداری کنید. حالا که همچون گذشته نمی توان آبلیمو و آبغوره را در زیرزمین نگهداری کرد، حداقل می شود آن را در کابینت تاریک بگذارید.
امیدواریم با رعایت این نکات، بتوانید آبلیمو وآبغوره خانگی را برای مدت طولانی تری با همان کیفیت نگهداری کرده و در تمامی فصل ها از این چاشنی های خوشمزه لذت ببرید.
