سه سال پس از شیوع بیماری همهگیر کووید-۱۹، اگر چه شاید زنان پس از ترک مشاغلشان به علت کرونا، در تعداد بیسابقهای به نیروی کار بازگشته باشند، اما در حال حاضر فشار فزایندهای را احساس میکنند و مشتاق به استفاده از فرصتهای بهتر هستند.
اقتصادسنج| سه سال پس از شیوع بیماری همهگیر کووید-۱۹، اگر چه شاید زنان پس از ترک مشاغلشان به علت کرونا، در تعداد بیسابقهای به نیروی کار بازگشته باشند، اما در حال حاضر فشار فزایندهای را احساس میکنند و مشتاق به استفاده از فرصتهای بهتر هستند.
طبق آخرین نظرسنجی شبکه سیانبیسی که در ماه فوریه طی یک تحقیق ملی از نمونهای شامل ۱۰۲۷۸ نفر بزرگسال شامل بیش از ۵۰۰۰ نفر از بانوان انجام شد، در حالی که زنان همچنان از شکاف دستمزد رنج میبرند، و مادران شاغل بیشترین شکاف را مشاهده میکنند، تحت فشارهای اقتصادی و شخصی هم هستند و میخواهند در این وضعیت تغییر ایجاد کنند.
این نظرسنجی نشان داد که احتمال رکود اقتصادی بر بسیاری از زنان تأثیر میگذارد. در حالی که ۴۶ درصد از زنان شاغل گفتند که احتمال رکود اقتصادی هیچ تغییری در کارشان ایجاد نکرده است، ۲۷ درصد از آنها میگویند که در سال گذشته ساعات بیشتری کار کردهاند و ۱۷ درصد استفاده خود از مرخصی را به تاخیر انداختهاند. در حالی که ترس احتمالی از رکود باعث شد ۱۵ درصد از زنان درخواست افزایش حقوق بدهند، ۱۰ درصد دیگر درخواست افزایش حقوق خود را به تاخیر انداختند.
با پشت سر گذاشتن پدیده استعفای بزرگ و وجود نااطمینانی اقتصادی، بسیاری از بانوانی که شغل خود را ترک کردهاند، گزارش میکنند که از ترک شغل خود پشیمان هستند. در این بین نزدیک به دو سوم زنان میگویند که در ۱۲ ماه گذشته در موقعیتهای خود باقی ماندهاند. فقط یک سوم میگویند که شغل خود را ترک کردهاند یا در فکر خروج هستند.
مهمترین دلایلی که زنان میگویند بخاطر آن امسال به دنبال ترک شغل فعلی خود هستند، یافتن شغل دیگری با دستمزد بالاتر (۵۲ درصد) و پس از آن شغلی با استرس کمتر (۵۱ درصد) و تعادل بین کار و زندگی (۴۸ درصد) است.
تمرکز بر میزان دستمزد از سال گذشته به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. زنانی که در ۱۲ ماه گذشته شغل خود را ترک کردهاند، میگویند که دلیل اصلی آنها، ایجاد تعادل بین کار و زندگی (۴۵%)، پیشرفت شغلی (۳۹%) و پس از آن دستمزد بالاتر (۳۶%) بوده است.
البته این نکته هم قابل توجه است که آمار نشان میدهد این روزها زنان ساعات بیشتری سر کار خود میمانند – حدود یک چهارم آنها گزارش کردهاند که نسبت به یک سال قبل، ساعات بیشتری در هفته کار میکنند. بیش از نیمی از زنان (۵۶٪) میگویند که سلامت روان آنها به دلیل شغلشان تا حدی از فرسودگی شغلی رنج میبرد که نسبت به ۵۳٪ و ۵۴٪ از زنانی که به ترتیب در سالهای ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ این تأثیر را گزارش کردند، اندکی افزایش یافته است. و استرس مرتبط با کار – ناشی از ساعات طولانیتر، نگرانیهای اقتصادی و غرق شدن در کار – یک محرک واضح برای ترک کار است.
در شرایطی که بسیاری از زنان ممکن است شغل خود را در طول پاندمی ترک کرده باشند تا از فرزندان یا والدین خود مراقبت کنند، از بین ۲۷ درصد زنان که در سال گذشته شغل خود را ترک کردند، ۲۷ درصد میگویند که دلیل آن غرقشدن در فشار کار است و ۴۱ درصد از زنانی که در نظر گرفتهاند شغل خود را ترک کنند، میگویند که استرس کار دلیلی است که آنها را به تغییر شرایط وا داشته است.
و خبرهای خوبی در مورد دستمزد و ترفیع وجود دارد: ۴۴ درصد از زنان شاغل گزارش میکنند که حقوق آنها در ۱۲ ماه گذشته افزایش یافته است. این نه تنها نسبت به ۴۰ درصدی که یک سال قبل گزارش مشابهی داشتند، افزایش یافته است، بلکه از ۴۲ درصد مردان شاغلی که میگویند حالا حقوقشان بالاتر است، نیز بیشتر است.
در حالی که اکثریت زنان (۶۵٪) میگویند که تصمیم دادگاه عالی در مورد حقوق باروری تفاوتی در جایی که آنها مایل به کار هستند ایجاد نکرده است، زنان جوانتر و زنان با درآمد بالاتر بیشتر بر تأثیر قانون ممنوعیت سقط جنین متمرکز هستند. حدود یک سوم زنان شاغل ۱۸ تا ۳۴ ساله و ۲۹ درصد از زنان با درآمد ۱۰۰هزار دلار یا بیشتر میگویند که در ایالتی که دسترسی به سقط جنین را محدود یا ممنوع میکند کار نخواهند کرد.