دریابان علی شمخانی که از جمله چهره های عمل گرای دولت سیزدهم و از بازماندگان دولت دوازدهم بود، پس از گمانه زنی ها متعدد بالاخره عطای دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی را به لقایش بخشید و از جایگاه خود کناره گیری کرد.
اقتصادسنج؛ دریابان علی شمخانی که از جمله چهره های عمل گرای دولت سیزدهم و از بازماندگان دولت دوازدهم بود، پس از گمانه زنی ها متعدد بالاخره عطای دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی را به لقایش بخشید و از جایگاه خود کناره گیری کرد.
از همان ابتدای دولت سیزدهم، مخالفت های جدی از سوی برخی جریانات و محافل سیاسی درون و بیرون دولت با ادامه فعالیت علی شمخانی در جایگاه دبیری شورای عالی امنیت ملی وجود داشت؛ با این حال، به دلایل مختلفی از جمله حمایت های فرادولتی، شمخانی در سمت خود باقی ماند.
در این میان، هر از چندگاهی برخی شایعات و افشاگری ها پیرامون فعالیت های اقتصادی فرزندان و وابستگان علی شمخانی منتشر و مطرح شد که حواشی زیادی را برای او به همراه داشت.
با این حال، حضور ناگهانی در مذاکرات محرمانه سطح بالا با همتای سعودی خود و به سرانجام رسیدن مذاکرات میان تهران و ریاض در پکن، شمخانی بار دیگر خود را در صحنه سیاسی ایران احیا کرد و به گمانه زنی ها پیرامون کنار رفتن اش از شعام پایان داد.
اما به نظر می رسد، فشارها بر شمخانی کارساز واقع شد و او را وادار به کناره گیری کرد. فشارهایی از درون دولت و بیرون از آن که از همان آغاز دولت سیزدهم وجود داشته است. بنا بر شنیده های غیررسمی، حتی شخص ابراهیم رئیسی نیز چندان با ادامه کار شمخانی در دولت موافق نبود اما بنا به توصیه ها و ملاحظاتی به ماندن و ادامه کار او موافقت کرد.
علی شمخانی در دو سال اخیر پرونده های متعددی از جمله پرونده هسته ای و پرونده عادی سازی روابط با اعراب به ویژه عربستان را در دست داشت و مدیریت کرد. دو پرونده ای با دو سرنوشت متفاوت.
برخلاف آنکه شمخانی یکی از حامیان احیای برجام بود اما به دلایل مختلف از جمله مخالفت های جدی برخی جریانات درون و بیرون دولت، نتوانست در این پرونده به عنوان مهم ترین پرونده سیاست خارجی ایران کاری از پیش ببرد و در عوض، مهم ترین پرونده منطقه ای ایران یعنی عادی سازی روابط با عربستان را با موفقیت به سرانجام رساند.
شمخانی قطعا حرف های نگفته زیادی برای گفتن دارد؛ از شایعات پیرامون فعالیت های اقتصادی نزدیکان تا فشارهایی که برای کنار رفتن او توسط برخی جریانات سیاسی ایجاد شد. در نهایت می توان گفت، سکوت علی شمخانی با توجه به انتشار شعری معنادار از محتشم کاشانی در صفحه شخصی خود دوام نخواهد آورد؛ به ویژه وقتی بدانیم او صراحت لهجه دارد. اما آنچه در سیاست و بازی های پیچیده آن اهمیت بیشتری دارد، نه صراحت لهجه که ملاحظات و مناسبات است!
بهترین کار.
چرا باید کسی که زمان روحانی مسئول بوده الان بمونه سرکار؟