حال و روز پرستاران این روزها خوب نیست؛ عده‌ای از پرستاران مهاجرت کرده‌اند یا در حال مهاجرت هستند، قرارداد بسیاری از آنها بعد از فروکش کردن موج کرونا تمدید نشده، پرستاران نسل جدید به کار کردن در بیمارستان‌های دولتی علاقه‌ای ندارند.
اقتصادسنج | «با ۳۱ سال سن دچار ساییدگی زانو شدم و زانوهای من بعد از کشیک‌ها ورم می‌کند، برنامه تفریح و مسافرت هم نداریم. اگر بخواهیم یک هفته مرخصی بگیریم به قدری شیفت‌های سنگین می‌گذارند که آن یک هفته جبران شود. این خستگی و افسردگی در روابط ما با خانواده تاثیر می‌گذارد».
حال و روز پرستاران این روزها خوب نیست؛ عده‌ای از پرستاران مهاجرت کرده‌اند یا در حال مهاجرت هستند، قرارداد بسیاری از آنها بعد از فروکش کردن موج کرونا تمدید نشده، پرستاران نسل جدید به کار کردن در بیمارستان‌های دولتی علاقه‌ای ندارند، کمبود نیرو و به تبع آن تعداد کشیک‌های بالا با مبلغ اضافه کار پایین برای آن دسته از پرستارانی که همچنان در بیمارستان‌ها فعالیت میکنند، رمقی نگذاشته و حالا این روزها هم ناعدالتی در پرداختی‌های تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری اعتراض آنها را در پی داشته است؛ چیزی که باعث شده پرستاران مشهدی در چند روز اخیر چندین بار مقابل استانداری خراسان رضوی تجمع کنند. به گفته پرستاران این بی‌عدالتی در مشهد بیش از سایر شهرها بوده است.
یکی از پرستاران خانم بیمارستان امام رضا(ع) که ۱۵ سال سابقه کار دارد، در خصوص تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری می‌گوید: تعرفه‌گذاری در سال ۱۳۹۹ تصویب شد اما بودجه آن در سال ۱۴۰۰ تعلق گرفت که هنوز آیتم‌های آن درست محاسبه نشده است. تعرفه پزشکان براساس کاری است که برای بیمار انجام می‌دهند اما محاسبات تعرفه پرستاران به این شکل نیست، به تعداد بیمار بررسی کردند اما دقت نکردند که کار بالین دو بیمار در آی‌سی‌یو بیشتر از ۶ بیمار در بخش‌های دیگر است.
وی اضافه می‌کند: ما می‌خواهیم کاری که برای بیمار انجام می‌دهیم محاسبه شود نه اینکه یکسان‌سازی کنند. پرستاران اورژانس، اتاق عمل، آندوسکوپی، دیالیز، آی‌سی‌یو و سیسییو کار زیادی انجام می‌دهند اما از تمام بخش‌های بیمارستان دریافتی تعرفه کمتری دارند در حالی که بسیاری از افرادی که در مواجهه رو در رو با بیمار نیستند ممکن است ۳ برابر یا بیشتر دریافتی داشته باشند. اگر مشهد را با بقیه شهرها مقایسه کنیم میبینیم دریافتی آنها عادلانه‌تر از ما است و تنها حق پرستاران مشهد تضعیف شده است.
نسل جدید پرستاری به دنبال کار در کلینیک‌های تخصصی پوست هستند تا بیمارستان‌ها
این پرستار با بیان اینکه به دلیل علاقه وارد این کار شده است، اظهار می‌کند: اگر علاقه نداشته باشید نمی‌توانید در این کار باقی بمانید. مسائل مالی نیز موجب می‌شود که پرستاری را به عنوان شغل انتخاب کنید اما بسیاری از کارها مانند زیبایی، پوست و درمانگاه‌ها درآمد بیشتری نسبت به بیمارستان‌ها با این ساعت کاری دارند.
وی می‌افزاید: در حال حاضر بسیاری از نسل جدید پرستاری که فارغ‌التحصیل می‌شوند به دنبال کلینیک‌های تخصصی پوست هستند تا اینکه دنبال کار در بیمارستان باشند، این موضوع در آینده موجب کمبود نیرو می‌شود.
مبلغ اضافه کار نهایتا ۲۵ هزار تومان است
این پرستار بیان می‌کند: تعداد کشیک و ساعت کاری بالا یکی از مشکلات ما است. ما در هفته ۴۴ ساعت موظفی داریم که بسیار بالا است، مخصوصا برای خانم‌ها که کار منزل هم دارند. باید ۲۶ کشیک در ماه حضور داشته باشیم که عملا ۴ روز تعطیلی در ماه می‌شود. مبلغ اضافه کارها نیز پایین است، از ۱۵ هزار تومان شروع می‌شود و نهایت ۲۵ هزار تومان است، در حالی که بسیاری از سازمان‌ها مبلغ بیشتری می‌گیرند این موجب شده بسیاری از پرسنل پرستاری در بیمارستان‌ها یا کلینیک‌های دیگر مشغول شوند. درآمد کلینیک‌های سرپایی از شاغل بودن در بیمارستان بیشتر است.
وی ادامه می‌دهد: این کشیک‌های بالا موجب خستگی می‌شود و کسی که خسته باشد ممکن است اشتباه کند. نمی‌تواند مراقبت لازم بیمار را به وی ارائه کند. توان جسمی ندارد و برای بیمار کم می‌گذارد. حتی ممکن است اشتباه دارویی نیز پیش بیاید. درست است که پرستار با وجدان کاری کار می‌کند اما زمانی دیگر توان ندارد، این موضوع موجب می‌شود اشتباهاتی در کار پیش بیاید و در مواردی برخورد با بیمار موجب ناراحتی وی شود.
این پرستار خاطرنشان می‌کند: پرستاران دریافتی بالایی ندارند. نهایت دریافتی یک پرستار با ۱۵ سال سابقه و با این سختی، عفونت و شرایط روحی ۱۰ میلیون تومان است. این موجب دلزدگی از کار شده و اکثر همکاران قصد مهاجرت دارند. همکاران با غیبتهای طولانی در محل کار و حتی تسویه حساب در بیمارستان و کنار گذاشتن کار در بیمارستان دولتی به دنبال ارائه درخواست برای مهاجرت هستند.
یکی دیگر از پرستاران مرد یک بیمارستان دولتی با ۷ سال سابقه کار و با اشاره به اینکه مهمترین موضوعی که در حال حاضر با آن روبهرو هستیم تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری است، تصریح می‌کند: چندین سال است که قانون تعرفه‌گذاری در مجلس تصویب شده اما اجرا نمی‌شد. سال گذشته طبق فرمایش مقام معظم رهبری قرار شد این قانون اجرا شود.
اختلاف طبقاتی زیادی بین پرستاران ایجاد شده است
این پرستار بیمارستان دولتی می‌افزاید: برخی خدمت‌ها که پرستار آن را از صفر تا ۱۰۰ انجام می‌دهد پول آن در جیب همکاران دیگر می‌رود اما با تعرفه‌گذاری، پرستار هزینه هر کاری را که انجام می‌دهد، دریافت می‌کند. با این وجود تعرفه‌گذاری به درستی اجرا نمی‌شود و در واقع اسم کارانه، تعرفه‌گذاری شده است. اختلافات طبقاتی زیادی بین پرستاران ایجاد شده و اختلاف دریافتی ۱۰ تا ۱۵ میلیون تومان است. برخی ۵ میلیون تومان و برخی ۳۰ میلیون تومان گرفتند.
وی ادامه می‌دهد: قبل از اجرای تعرفه‌گذاری بیان کردند که به طور میانگین ۳ میلیون تومان به حقوق شما اضافه می‌شود و این علاوه بر کارانه است اما بعد از این بیان کردند که کارانه را حذف خواهیم کرد و تنها تعرفه پرداخت می‌شود.
اضافه‌کار اجباری داریم
این پرستار بیان می‌کند: ما در زمستان و در زمان برف و باران در محل کار حضور داریم اما بقیه سازمان‌ها اینگونه نیست. در شبهای قدر سایر سازمان‌ها با دو ساعت تاخیر شروع به کار میکنند اما برای ما فرقی ندارد. در زمستان سال گذشته هم که ادارات و مدارس تعطیل شد ما در محل کار حضور داشتیم، البته قول دادند که به اضافه کاری ما اضافه کنند اما دریافتی ما تفاوتی نداشت.
وی خاطرنشان می‌کند: ما با کمبود نیرو نیز مواجه هستیم که از گذشته این مشکل وجود داشته است. در حال حاضر موظفی ما ۲۶ تا ۲۸ کشیک است و زمانی هم بوده که من ۳۰ کشیک هم داشتم، در واقع اضافه کاری اجباری است. اگر استخدامی هم انجام شود، توزیع نیرو به درستی صورت نمی‌گیرد.
این پرستار می‌گوید: دوست من در برلین پرستار است، ۱۲ کشیک در ماه دارد و ۲۵۰۰ یورو نیز حقوق می‌گیرد اما دریافتی من با اضافه کار و کارانه ۱۰ میلیون تومان است. من شرایط مهاجرت ندارم شاید اگر شرایطش را داشتم به مهاجرت فکر می‌کردم.
یکی از پرستاران مرد بازنشسته که در حال حاضر در یکی از درمانگاه‌های شبانه‌روزی پایین شهر کار می‌کند، در خصوص تعرفه‌گذاری پرستاران اظهار می‌کند: قانون تعرفه‌گذاری که این روزها مطرح است، در سال ۱۳۸۶ تصویب شده. مقام معظم رهبری در سال ۱۳۹۹ فرمودند که قانون تعرفه‌گذاری باید بعد از ۱۵ سال اجرایی شود که در دولت قبل اجرا نشد و قرار است در این دولت اجرا شود. آیین‌نامه‌ای هم که در زمان وزارت آقای نمکی نوشته شد دچار ایراد است و اکنون که به مرحله اجرا رسیده ایرادات آن مشخص شده است. قبلا نیز هشدار داده شده بود که اجرای این آیین‌نامه موجب اعتراض همکاران خواهد شد.
این پرستار بازنشسته بیان می‌کند: منظور از تعرفه‌گذاری این بود که اختلاف دریافتی بین گروه‌های مختلف کم شود و اجرای تعرفه برای پرستاران به همان شیوه پزشکان اجرا شود اما در عمل شیوه جدیدی طراحی کردند که تعرفه‌گذاری نیست بلکه براساس تخت و تعداد بیمار است در حالی که باید حجم کار انجام شده برای بیمار و میزان وقتی که به وی اختصاص داده می‌شود نیز ملاک قرار می‌گرفت.
وی ادامه می‌دهد: مبالغ تعرفه همکاران در مشهد به ویژه در بیمارستان امام رضا(ع) و قائم به درستی واریز نشده است. مبلغ ثابتی از دولت و سازمان برنامه و بودجه گرفته و گفته شده بین همکاران تقسیم کنید. این شیوه تقسیم اشتباه است و موجب اعتراض و اختلاف می‌شود. اگر تعرفه به همان شیوه همکاران پزشک پرداخت شود، مشکلی ایجاد نمی‌شود.
این پرستار خاطرنشان می‌کند: خدمات پرستاری با بسیاری از خدمات پزشکی یکسان است. اگر برای خدماتی که توسط پرستار انجام می‌شود تعرفه پرستاری پرداخت کنند برای بیمه‌ها و مردم ارزان‌تر می‌شود اما نمی‌خواهند این خدمات تفکیک شود و همچنان کارهایی که پرستار انجام می‌دهد با نرخ تعرفه پزشکان ثبت می‌شود؛ بنابراین هزینه‌ها افزایش پیدا می‌کند. حرف اول و آخر ما در مورد تعرفه پرستاری این است که همان شیوه محاسبه و پرداخت تعرفه پزشکان برای پرستاران اجرا شود، در نتیجه این اعتراضات نیز ایجاد نخواهد شد.
وی می‌گوید: قانون ارتقاء بهره‌وری کارکنان نظام سلامت مصوب سال ۱۳۸۸ است. طبق این قانون باید شیفت‌های همکاران در شب‌کاری و تعطیلات با ضریب ۱.۵ حساب شود و جزو شیفت موظف آنها باشد. این قانون به این دلیل تصویب شد که پرستاران شیفت کمتر و توان بیشتری داشته باشند و بیماران نیز خدمات بهتری دریافت کنند اما این قانون اجرا نشده است.
این پرستار بازنشسته اضافه می‌کند: در یکی از بندهای این قانون بیان شده که هر سال باید نیروی مورد نیاز توسط دولت و وزارت بهداشت پیش‌بینی شود تا با کمبود پرستار مواجه نشویم اما متاسفانه این قانون به درستی اجرا نشده است. در مورد مزایا نیز که قرار است با ضریب حساب شود، ضریب‌ها نه به عنوان شیفت موظف بلکه به عنوان اضافه کار حساب می‌شود که مبالغ اضافه کار بسیار پایین بوده و دیر هم پرداخت می‌شود.
وی عنوان می‌کند: اگر وزارت بهداشت می‌خواهد مشکلات پرستاری رفع شود و اعتراضات کاهش یابد باید قانون تعرفه‌گذاری را مانند تعرفه‌های دیگر و قانون بهره‌وری را به طور کامل و صحیح اجرا کند و به فکر استخدام نیرو نیز باشد.
با ۳۱ سال سن زانوهای من بعد از کشیک‌ها ورم می‌کند
یک پرستار خانم که در بخش آی‌سی‌یو یک بیمارستان دولتی مشغول به کار است و ۷ سال و نیم سابقه کار دارد، با بیان اینکه بسیاری از پرستاران به دلیل بی‌مهری‌ها، ناحقی‌ها و زورگویی‌ها مهاجرت میکنند، عنوان می‌کند: در حال حاضر من خودم به دلیل وابستگی به خانواده و خصوصا مادر و پدرم به مهاجرت فکر نکردم.
وی بیان می‌کند: کمبود نیرو فشار کار را مضاعف می‌کند. همیشه اضافه کارهای اجباری با حقوق بسیار پایین به ما تحمیل می‌شود. ما آدم آهنی که نیستیم. سنگ هم از آسمان ببارد باید سر کار حاضر شویم اما حقوقمان نسبت به کاری که می‌کنیم زیاد نیست. در این‌جا قدر پرستاران را نمی‌دانند؛ چرا من پرستار باید با بی‌انگیزگی سر کارم حاضر شوم.
این پرستار بخش آی‌سی‌یو می‌گوید: با این شیفت‌های سنگین زمانی که از راه می‌رسم خسته هستم، در حالی که ما قبل از اینکه پرستار باشیم، در خانه پدرمان نقش دختر داریم، بعد نقش همسر و بعد هم نقش مادر خواهیم داشت. من با ۳۱ سال سن دچار ساییدگی زانو شدم و زانوهای من بعد از کشیک‌ها ورم می‌کند. ما مثل آدم آهنی زندگی می‌کنیم. همیشه تلویزیون در خانه خاموش است، برنامه تفریح و مسافرت هم نداریم. اگر بخواهیم یک هفته مرخصی بگیریم به قدری شیفت‌های سنگین می‌گذارند که آن یک هفته جبران شود. این خستگی و افسردگی روی روابط ما با خانواده تاثیر می‌گذارد.
وی با اشاره به دریافتی‌های تعرفه‌گذاری پرستاران تصریح می‌کند: زمانی که من با دوستان دوران دانشگاهم که از شهرهای دیگر هستند صحبت می‌کنم می‌بینم که آنها برای هر ماه به صورت میانگین ۳ میلیون تومان تعرفه گرفتند اما تعرفه من زیر یک میلیون تومان است. حتی کارانه‌های آنها نیز بسیار بیشتر از ما بوده است. تصور نمیکنم این حق‌خوری‌ها در هیچ شهری بیشتر از مشهد باشد. آنچه ما از تعرفه‌ها فهمیدیم این است که وزارتخانه بودجهای را پرداخت می‌کند، در استان اول چاله‌های خودشان را پر میکنند و بعد درصد ناچیزی بین پرسنل تقسیم می‌شود.
در پرداخت تعرفه پرستاران سلیقه‌ای عمل شده است
یک خانم پرستار ۴۳ ساله که در یکی از بیمارستان‌های دولتی مشهد مشغول به کار بوده و ۱۹ سال سابقه کار دارد، اظهار می‌کند: ۱۵سال پیش طرح تعرفه پرستاری مشابه تعرفه پزشکی در مجلس تصویب شد که اکنون مهمترین مشکل پرستاری است و اعتراضات زیادی در خصوص آن صورت گرفته است. این طرح تا سال ۱۴۰۱ به بهانه‌های مختلف پیاده نشد. تعرفه پرستاری برای این است که هم بیمار سود کند و هم رضایت شغلی در کارکنان پرستاری افزایش یابد.
این پرستار بیمارستان دولتی می‌افزاید: این طرح در دانشگاه‌های مختلف انجام شد اما در مشهد به خصوص بیمارستان‌هایی که قدمت چند ساله دارند و جزو بیمارستان‌های آموزشی بزرگ هستند مانند امام رضا(ع) و قائم، به درستی اجرا نشده است. بزرگترین معضل در اجرا این بود که از طرف وزارت بهداشت فرم اکسل برای تمام دانشگاه‌ها ارسال شد و قرار بود سن، تحصیلات، سابقه کار، ساعت کاری و عملکرد پرستاری و همچنین رضایت سرپرستار در آن لحاظ شود که تمام این موارد ضریبی دارد و مجموعه آنها عددی را نشان می‌دهد که میزان پرداختی پرستار است.
وی ادامه می‌دهد: این پرداختی در بخش‌های مختلف تفاوت فاحشی داشت. قرار بود تعرفه به پرستاران بالین تعلق بگیرد اما متاسفانه در پرداخت سلیقه‌ای عمل شد. مدیرانی که در بالین نبودند حق بیشتری دریافت کردند و کسانی که در بخش‌ها کار می‌کردند حق خود را گرفتند و بقیه کمتر دریافت کردند. این وضعیت اعتراضات زیادی ایجاد کرد و به تجمع در مقابل استانداری رسید. به نظر می‌رسد امیدی برای اصلاح این موضوع وجود ندارد زیرا فرمول محاسبه مشخص نیست. حتی صحبت‌هایی مطرح است که احتمال دارد از اعتبارات دانشگاه مبلغی برای افرادی پرداخت شود که دریافتی نداشتند. ما منتظر هستیم اما با ناامیدی مطلق.
حق کرونایی که واریز شد، کاملا ناعادلانه بود
این پرستار بیمارستان دولتی می‌گوید: مشکلات کمبود نیرو، شیفت‌ها و اضافه کارهای اجباری همیشه بوده و خواهد بود اما در مورد بیمارستانی که در آن مشغول هستم می‌توانم بگویم که در زمان کرونا حق کرونایی که واریز شد، کاملا ناعادلانه بود و تفاوت‌های فاحشی بین دو نیرو که در یک بخش کار می‌کردند و سابقه کاری و تحصیلات یکسان داشتند، وجود داشت. هدایایی که خیرین در زمان کرونا به بیمارستان‌ها می‌دادند به دست نیروها نمی‌رسید. کارانه‌ها هم کاهش پیدا کرد. همه این مسائل از طرف کادر درمان مورد بخشش و چشم‌پوشی قرار گرفت اما در تعرفه‌گذاری که پایه‌ریزی برای سال‌های آینده است دچار مشکل شدیم زیرا اگر امروز به شکل درستی اجرا نشود در آینده دچار مشکل خواهیم شد.
وی ادامه می‌دهد: ما در زمینه بازنشستگی نیز مشکلات زیادی داریم. در بیمارستان‌های دولتی و خصوصی که هر دو تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی هستند تفاوت فاحشی در سال‌های بازنشستگی وجود دارد. پرستاران در بیمارستان‌های خصوصی با ۲۰ سال سابقه کاری با ۳۰ روز حقوق بازنشسته می‌شوند اما در بیمارستان‌های دولتی به دلیل کمبود نیرو تبصره‌ای وجود دارد که رئیس بیمارستان باید بازنشستگی را تایید کند که هیچ وقت تایید نمی‌کند زیرا نیرو ندارند. من هنوز فردی را ندیدم که با ۲۰ سال کار خودش را بازنشسته کرده باشد.
اگر نیروهای پرستار ما دو برابر شود می‌توانیم به استاندارد نسبی برسیم
دکتر محمد صادقی، مدیر پرستاری دانشگاه علوم پزشکی مشهد نیز در خصوص کمبود نیروی پرستاری اظهار می‌کند: کمبود نیروی پرستار در سطح کشور وجود دارد و مختص یک استان خاص نیست. یکی از مشکلات ما علاوه بر موضوع کلی کمبود نیرو، کمبود پرستار مرد است.
وی می‌افزاید: در بیمارستان‌ها ضریب تعداد نیرو به تخت باید ۱.۸ باشد اما اکنون در مشهد ۰.۹ پرستار به ازاء هر تخت است. اگر نیروهای ما دو برابر شود می‌توانیم به استاندارد نسبی برسیم. این کمبود مشهود است و همکاران ما با اضافه کار در این زمینه کمک میکنند.
صادقی ادامه می‌دهد: پرستاران اعتقاد دارند که رقم پرداختی اضافه کار در ازای زحمات آنها کفایت نمی‌کند. این رقم توسط سازمان امور اداری استخدامی و توسط همه نهادها و وزارتخانه‌ها تعیین می‌شود و جزو اختیارات دانشگاه علوم پزشکی مشهد نیست.
مدیر پرستاری دانشگاه علوم پزشکی مشهد اضافه می‌کند: نیرو باید در تمام بخش‌های بیمارستان‌ها به صورت ۲۴ ساعته حضور داشته باشد، بنابراین به ناچار باید با همان تعداد نیرو پاسخگوی مراقبت بیماران در کل بیمارستان‌ها باشیم و خدمات‌دهی مداوم باشد و قطع نشود.
نظرات پرستاران در خصوص تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری به وزارت بهداشت ارسال می‌شود
وی در خصوص تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری می‌گوید: این قانون از سال ۱۳۸۶ در مجلس تصویب شد اما طرح مسکوت ماند و تا سال ۱۴۰۱ اجرا نشد که با تاکیدات مسئولان و توصیه‌های مقام معظم رهبری و دولت سیزدهم این طرح به مرحله اجرا درآمد. در مرحله اول چون زیرساخت‌ها هنوز برقرار نشده بود و باید حق و حقوق پرستاران پرداخت می‌شد در آبان ماه سال ۱۴۰۱ مبلغی به صورت علی‌الحساب به پرستاران پرداخت و باقی‌مانده مبالغ منوط به این شد که زیرساخت‌های لازم از طرف وزارت بهداشت ایجاد شود و آنان براساس کارکرد در بیمارستان و تعداد بیمارانی که از آنها مراقبت میکنند مطالبات خود را دریافت کنند.
صادقی ادامه می‌دهد: تا پایان سال سامانه‌ای که قرار بود برای دانشگاه‌ها فعال و عملکرد پرستاران در آن ثبت شود فعال نشد، بنابراین کارکرد همکاران براساس آیین‌نامه سال قبل وزارتخانه محاسبه و برای همکاران مبالغی در نظر گفته شد. به این دلیل که برخی علی‌الحساب دریافت کرده بودند مبلغ جدید دریافتی آنها یا مساوی شده و یا مبلغ کمتری مانده بود.
مدیر پرستاری دانشگاه علوم پزشکی مشهد خاطرنشان می‌کند: یکی دیگر از مسائل پرستاران این بود که ضرایب و امتیازاتی که برای آنان در بخش‌های مختلف در نظر گرفته شده بود منصفانه و عادلانه نبوده و اعتقاد داشتند که این ضرایب باید افزایش پیدا کند تا مبلغ کارکرد خود را براساس زحمات دریافت کنند. بر اساس این موضوع چند جلسه با آنان داشتیم و قرار شد نظرات‌شان به عنوان پیشنهاد برای وزارت بهداشت ارسال شود تا در اصلاحات بعدی لحاظ شود و به حق خود برسند.
وی با بیان اینکه پرستار معتقد هستند مبنای تعرفه‌گذرای باید بر مبنای تک تک خدماتی باشد که پرستار انجام می‌دهد، عنوان می‌کند: اما در این آیین‌نامه مبنا بر اساس تعداد مریض و تختی است که همکاران از آن مراقبت میکنند. تعرفه پزشکان بر مبنای خدمتی که ارائه می‌دهند پرداخت می‌شود و پرستاران نیز این درخواست را دارند که تعرفه‌گذاری آنها مانند پزشکان باشد.
صادقی می‌گوید: یکی دیگر از موضوعاتی که پرستاران بیان میکنند این است که برخی خدمات بین پرستار و پزشک ممکن است هم توسط پزشک و هم پرستار انجام شود، بنابراین درخواست دارند این نوع خدمات در مجموعه خدمات پرستاری ثبت شود تا هم بیمار مبلغ کمتری پرداخت کند و هم تعرفه به نام پرستاران ثبت شود؛ این درخواست نیز به وزارتخانه منعکس خواهد شد.
مدیر پرستاری دانشگاه علوم پزشکی مشهد در پاسخ به این سوال که برخی پرستاران اعتقاد دارند تبعیض در پرداخت تعرفه در مشهد بیشتر از سایر شهرها است علت چیست، تصریح می‌کند: ممکن است برخی از شهرها هنوز تعرفه خود را پرداخت نکرده باشند و در برخی شهرها نیز به صورت علی‌الحساب پرداخت شده باشد. در برخی شهرها نیز پرستاران معترض بودند. اینگونه نیست که نحوه پرداختی یک شهر نسبت به شهر دیگری تفاوت داشته باشد. نوع بیمارستان‌ها و نوع خدماتی که بیمارستان‌ها ارائه می‌دهند متفاوت است.
ایسنا/
این همه ادعای کار سخت و زیاد دارند ، ما که در بیمارستان ها از این پرستاران محترم کاری ندیدیم باید چند بار به انه تذکر دهیم تا گوشی موبایل را رها کنند و کار بیمار را انجام دهند ، مداوم در استیشن پرستاری دورهم مشغول گفت و شنود و خندیدن هستند، به نظر من همین مبلغی هم که دریافت میکنند زیاد است