جریان مهاجرت بین‌المللی از ایران در نیم قرن اخیر همیشه روندی صعودی داشته و در برخی از سال‌ها تبدیل به اوج شده و پیک مهاجرت رخ داده، مثلا در سال ۱۳۸۸ و در سال ۱۴۰۱ این وضعیت اتفاق افتاده است.

ناامیدی نسبت به آینده، محدودیت‌های فزاینده اجتماعی، بی‌ثباتی اقتصادی و مشکلات معیشتی، تبعیض و تحقیر و بی‌عدالتی، عدم دسترسی به اینترنت آزاد، بی‌توجهی حاکمیت نسبت به خواست‌های مردم، بی‌اعتمادی مردم به حکومت و نبود چشم‌انداز روشن در پیش رو از جمله دلایل مهاجرت عنوان شده‌اند.