در ایران، بزرگ‌ترین خریدار دارو، دولت و سازمان‌های حمایتی وابسته به دولت هستند. قیمت‌گذار دارو نیز نماینده دولت یعنی وزارت بهداشت است. بنابراین به‌طور طبیعی دولت تمایل دارد با سرکوب قیمت دارو، آن را ارزان‌تر عرضه کند. از این‌رو به قیمت‌گذاری دستوری دارو روی می‌آورد.

درحالی که کشور با چالش تامین دارو مواجه است،هنوز سیاستگذار بر موضوع قیمت‌گذاری دستوری دارو پافشاری می‌کند و حاضر به ترک این فعل نیست. فعلی که منجر به شکل‌گیری چالش تامین دارو و کاهش آن در بازار می‌شود. البته اثر مخرب این سیاست بدین جا ختم نمی‌شود.