مایکل گرشون در کتاب «مغز دوم» بر اساس پژوهش‌های این حوزه توضیح داده است که در معده یک شبکه عصبی با بیش از ۱۰۰ میلیارد نورون وجود دارد که سیگنال‌های استرس را به بدن می‌دهد و گاهی اوقات نیز موجب بیماری می‌شود.
اقتصادسنج| مایکل گرشون در کتاب «مغز دوم» بر اساس پژوهش‌های این حوزه توضیح داده است که در معده یک شبکه عصبی با بیش از ۱۰۰ میلیارد نورون وجود دارد که سیگنال‌های استرس را به بدن می‌دهد و گاهی اوقات نیز موجب بیماری می‌شود.
احتمالا برای خیلی از ما پیش‌آمده است که وقتی دچار استرس می‌شویم متوجه تغییرات در سیستم گوارش خود یا احساس تنش در ناحیه شکم خود می‌شویم. ارتباطات عصبی در معده بسیار پیچیده و گسترده است و وظیفه آن صرفا هضم غذا نیست. مایکل گرشون در کتاب «مغز دوم» بر اساس پژوهش‌های این حوزه توضیح داده است که در معده یک شبکه عصبی با بیش از ۱۰۰ میلیارد نورون وجود دارد که سیگنال‌های استرس را به بدن می‌دهد و گاهی اوقات نیز موجب بیماری می‌شود.
زمانی که مغز تحت تاثیر برخی از احساسات قرار می‌گیرد می‌تواند این احساسات را از طریق مسیرهای عصبی و خونی و حتی هورمون‌ها به معده انتقال دهد. این مساله نیز دستگاه گوارش را به هم می‌ریزد. به عنوان مثال استرس باعث تحریک دستگاه گوارش شده و اسهال ایجاد می‌کند.
نتایج بررسی‌های مختلف نشان می‌دهد، اضطراب مزمن می‌تواند در طولانی‌مدت عملکردهای گوارشی را تغییر داده و آن را با اختلال روبه‌رو کند. گرسنگی و سیری جزو اطلاعاتی هستند که از طریق مغز مخابره می‌شوند و هر نوع احساس منفی در مغز روی این حس‌ها نیز تاثیر می‌گذارد. عکس این مساله نیز صادق است، زمانی‌که درد گوارشی احساس می‌کنیم نورون‌های لوله گوارش، مغز را مطلع می‌کند و فرمانده بدن نیز به شیوه‌های مختلف وارد عمل می‌شود و واکنش نشان می‌دهد.
در برخی موارد که ارتباط بین مغز و شکم به خطر می‌افتد مشکلاتی مانند سندرم روده تحریک‌پذیر نیز بروز می‌کند. سندروم روده تحریک‌پذیر اختلال شایعی است که باعث درد شکم، نفخ و اختلال در دفع مدفوع شده و می‌تواند همراه با ناتوانی‌های مهم و صرف هزینه‌های بالا باشد. بسیاری از محققان نقش مسائل روان‌شناختی را در این اختلال بسیار پررنگ می‌دانند و در چیزی حدود ۲۰ تا ۶۰ درصد موارد، این اختلال، با اختلالات روانی دیگر در افراد همراه و مرتبط است. این موارد اهمیت توجه بیشتر به وضعیت و عملکرد معده و سیستم گوارشی را نشان می‌دهد.
منبع: psychologytoday
