معاون نظارت بر منابع هیدروکربوری وزیر نفت مقدار برداشت روزانه ایران از میدان مشترک پارس جنوبی را بیشتر از قطر اعلام کرد.

قطر بزرگ‌ترین صادرکننده گاز طبیعی مایع (LNG) در جهان است و صادرات ال‌ان‌جی، نفت‌خام و فرآورده‌های نفتی این کشور بخش قابل توجهی از درآمدهای دولت را تامین می‌کند. حال این سوال مطرح است که چرا قطر پنج برابر از ما بیشتر درآمد کسب کرده است؟ 

رئیس اتحادیه صادرکنندگان فراورده های نفتی ایران با تشریح وضعیت صادرات ایران به عراق، گفت که عراق دیگر نمی تواند بر صادرات فراورده های نفتی و محصولات کشاورزی ایران حساب باز کند.

قطر قراردادی برای فروش گاز طبیعی مایع از میدان گازی الشمال به آلمان را به مدت ۱۵ سال امضا کرد.

جنگ اوکراین نقش آسیا و خاورمیانه به‌عنوان اصلی‌ترین عرضه‌کنندگان سوخت‌هایی مانند بنزین و گازوئیل را در اقتصاد دنیا تقویت کرده‌است.

وزیر مشاور نفت و گاز پاکستان با اشاره به مساله تحریم ایران، اعلام کرد دولت اسلام‌آباد به دلیل چالش و ریسک تحریم‌ها، دیگر تمایل چندانی به پیشبرد طرح گازی ایران ندارد و به جای آن پیشبرد طرح انتقال گاز از ترکمنستان از طریق خط لوله موسوم به “تاپی” (TAPI) را انتخاب کرده است.

هاشم اورعی، درباره ناترازی تولید و مصرف گاز در کشور و تبعات آن بر تامین سوخت نیروگاه‌ها، صنایع و پتروشیمی‌ها با اشاره به جایگاه گاز و نقش و اهمیت آن در  سبد انرژی کشور اظهار داشت: در حال حاضر 75 درصد از انرژی مصرفی کشور از طریق گاز تامین می‌شود و این یعنی اینکه سبد انرژی کشور خوب تعریف نشده و نامطلوب است و دلیل آن نیز وابستگی زیاد به این حامل انرژی خاص و امنیت پایین در حوزه انرژی است.

هاشم اورعی استاد دانشگاه صنعتی‌شریف گفت: فقط در پارس‌جنوبی روزانه 28 میلیون متر مکعب کاهش تولید داریم و در سال 1410 ناترازی روزانه 400 میلیون متر مکعب خواهد بود یعنی بیش از 50 درصد کل مصرف امروزمان کسری خواهیم داشت.

مدیرعامل شرکت ملی نفت، در نخستین کنفرانس ملی افزایش بهره‌دهی چاه‌های نفت و گاز اظهار کرد: قرارداد میدان‌های یاران شمالی و جنوبی، بلال، سهراب و لایه نفتی پارس جنوبی در دولت سیزدهم تنفیذ و عملیات اجرایی آنها آغاز شده است.

صندوق بین المللی پول در گزارشی هشدار داد که در صورت تجزیه اقتصاد جهانی، آسیا بزرگترین بازنده آن خواهد بود. این گزارش اشاره می کند که تنش های ژئوپلیتیکی این چشم انداز را افزایش داده که رقابت استراتژیک و نگرانی های امنیت ملی ممکن است بر مزایای مشترک اقتصادی تجارت جهانی غلبه کند. در این راستا برای جلوگیری از این مساله سیاستگذاران باید قاطعانه عمل کنند تا از آسیب ناشی از خراب شدن روابط جلوگیری کنند و اطمینان حاصل کنند که تجارت و وابستگی متقابل اقتصادی موتور رشد جهانی باقی می ماند.