چرا نباید منتظر ارزانی اجاره بهای مسکن بود؟

اقتصادسنج | گزارش‎‌های میدانی از بازار ملک نشان می‌دهد که نرخ اجاره‌بها در مناطق شهری از توان و استطاعت بخش زیادی از مستاجران خارج شده است؛ آیا راه‌حل‌های مالیاتی برای کنترل این بازار مناسب است؟

مدیر بازنگری طرح جامع مسکن – در پاسخ به این سوال  می‌گوید: «  به گمان من بخش مسکن دچار یک انسداد است، به این معنا که راه حل مساله مسکن در درون بخش مسکن نیست، تا چرخ اقتصاد راه نیفتد چرخ بخش مسکن نیز راه نمی‌افتد؛ ما با جامعه‌ای روبه‌رو هستیم که بخش زیادی از خانوار حتی در تامین خوراک روزمره هم مساله دارند چه برسد به تامین سرپناه.»

او می‌گوید:« راه‌حل‌های مالیاتی در شرایطی جواب می‌دهد که مساله مربوط به یک بخش باشد نه اینکه در کلیه‌ی بخش‌های اقتصادی دچار مشکل باشید؛ در دهه ۸۰، ما رشد اقتصادی ۷ تا ۸ درصدی داشتیم و تورم در حال کنترل شدن بود؛ بنابراین اگر هجومی به قصد سوداگری به سمت بازارارهای دارایی می‌آمد، مانند تقاضای دارایی، شاید ابزارهای مالیاتی آن زمان می‌توانستند بازار را تصحیح کنند و به سمت عملکرد بهینه بکشانند. تجربه نشان می‌دهد که این طرح در کشورهایی که اجرا شده، صرف نظر از اینکه بگویم در آنجا موفق بوده یا نه، شرایط مارا نداشته است.»

به گفته وی، بحث مالیات در شرایطی جواب می‌دهد که اقتصاد در یک آرامش نسبی به سر ببرد و یک جزیره‌ای به اسم بازارهای دارایی دچار تلاطم باشد؛ بنابراین سیاست‌گذار با بسته مالیاتی سعی می‌کند آن تلاطم را از بین ببرد. شما در اقتصادی حرف می‌زنید که کل آن دچار تلاطم و زلزله است؛ و هر روز در یک زمینه‌ای شاهد شوک هستیم، پس بسته مالیاتی کاری نمی‌تواند انجام دهد.

یزدانی همچنین گفت: «فرض را بر این بگذاریم اثر گذار است، خانه‌های خالی کجا قرار دارند؟ بنا به آمار خانه‌های خالی که موجود است به تفکیک مناطق شهر تهران، اگر در سال ۱۳۸۴، طرح تفسیری و جامع شهر تهران تهیه و برداشت میدانی کنید، خانه‌های خالی عمدتا در مناطق مرفه‌نشین شهر قرار دارند؛ یعنی آپارتمان۲های بسیار لاکچری با انگیزه‌های مختلف وجود دارد و بخشی از آن در مناطق آزادی همچون جزیره‌ی کیش قرار دارد که اینها واحدهایی نیستند که گروه‌های متوسط و کم درآمد بتوانند آن را اجاره کنند».